Europese toegankelijkheidswet - Toolkit voor omzetting

Inhoudsopgave

Deel 1: Wat is de toolkit voor omzetting?

De Toolkit wil pleitbezorgers instrumenten en voorstellen aanreiken om aan te dringen op krachtige nationale wetgeving en een adequate uitvoering in overeenstemming met de Europese Toegankelijkheidsakte (de EAA of de Wet).

De toolkit bevat een korte inleiding van de wet met bijbehorende sleuteldocumenten en definities, geeft een tijdschema voor de omzetting en uitvoering, en geeft aan wie de belangrijkste spelers in het proces zijn.

In de toolkit wordt ook uitgelegd wat de wet omvat, wat de belangrijkste bepalingen van de wet zijn waarmee in de omzettingsfase rekening moet worden gehouden en hoe deze op nationaal niveau kunnen worden verbeterd. In de toolkit worden ook de handhaving, het toezicht en de verslaglegging toegelicht, alsmede de evaluatie door de Europese Commissie van de wijze waarop de lidstaten de wet de komende jaren uitvoeren.

De ontwikkeling van de toolkit werd geleid en uitgevoerd door het Europees Gehandicaptenforum. De lidorganisaties van het EDF namen deel aan het proces en voorzagen het EDF van expertise. EUD leverde EDF input voor deze toolkit om ervoor te zorgen dat het een waardevol instrument is voor dovenverdedigers in de EU.

Afdeling 2: De Europese toegankelijkheidswet

De Europese toegankelijkheidswet[1] (EAA), is een EU-wet die nieuwe EU-brede minimumtoegankelijkheidseisen zal vaststellen voor een reeks producten en diensten.[2] Het beoogt het recht van personen met een handicap op toegang tot goederen en diensten op de interne markt van de EU te versterken. De wet is een Richtlijn, wat betekent dat het bindende toegankelijkheidsdoelstellingen vaststelt, maar het aan de lidstaten van de Europese Unie (lidstaten) overlaat om te beslissen hoe zij deze willen bereiken. De richtlijn is in 2019 aangenomen en vormt een aanvulling op andere EU-wetgeving inzake toegankelijkheid.[3]

Het besluit is op 27 juni 2019 in werking getreden en de lidstaten hebben drie jaar de tijd om het in nationale wetgeving om te zetten, wat betekent dat zij nieuwe nationale wetgeving moeten invoeren en/of bestaande wetgeving moeten bijwerken om aan het besluit te voldoen. De EU-landen moeten de tekst van die nationale wetgeving meedelen aan de Europese Commissie.

[1] Richtlijn (EU) 2019/882 van het Europees Parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de toegankelijkheidseisen voor producten en diensten (Voor de EER relevante tekst)

[2] Meer informatie is te vinden op de Website van de Commissie over de richtlijn.

[3] EU-middelenvoorschriften, richtlijn overheidsopdrachten, richtlijn webtoegankelijkheid, richtlijn audiovisuele mediadiensten en Europese code voor elektronische communicatie.

Afdeling 3: Belangrijke documenten

  • De Europese toegankelijkheidswet (Richtlijn (EU) 2019/882 van het Europees Parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de toegankelijkheidseisen voor producten en diensten). De volledige tekst van de wet is beschikbaar in alle EU-talen. Om te beginnen kunt u een korte samenvatting van de inhoud van de wet.
  • Verdrag van de Verenigde Naties inzake de rechten van personen met een handicap (het verdrag).  U vindt het in verschillende talen - De EU en alle lidstaten hebben het verdrag bekrachtigd en zijn derhalve verplicht personen met een handicap een gelijk recht op toegang tot de fysieke omgeving, tot vervoer, tot informatie en communicatie en tot andere faciliteiten en diensten die openstaan voor of verleend worden aan het publiek, te garanderen. Zij moeten ook passende maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat particuliere entiteiten die faciliteiten en diensten aanbieden die openstaan voor of verleend worden aan het publiek, rekening houden met alle aspecten van de toegankelijkheid voor personen met een handicap.[1]
  • Algemeen commentaar nr. 2 (2014) op artikel 9: toegankelijkheid geeft nadere uitleg over de verplichtingen van de EU en de lidstaten om te zorgen voor toegankelijkheid voor personen met een handicap uit hoofde van het verdrag.Link naar de tekst van algemeen commentaar nr. 2 in het Engels, Frans, Spaans, Arabisch, Russisch en Chinees.

[1] Dit betekent dat de wet geen nieuwe eisen stelt aan de lidstaten, aangezien zij reeds verplicht zijn het VN-Verdrag uit te voeren, dat toegankelijkheid beschouwt als een eerste vereiste om alle in het Verdrag vastgelegde rechten te kunnen genieten.

Afdeling 4: Tijdschema van omzetting tot uitvoering

2022 Termijn voor de lidstaten om nationale wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen vast te stellen en bekend te maken om aan het besluit te voldoen. Zij delen de tekst van deze bepalingen onverwijld aan de Commissie mee.

2025 Termijn voor de lidstaten om deze maatregelen toe te passen.

2027 Termijn voor de lidstaten om ervoor te zorgen dat het beantwoorden van noodoproepen op het uniforme Europese alarmnummer "112" toegankelijk is.

2030 Deadline voor diensten om te stoppen met het gebruik van ontoegankelijke producten die al voor 28 juni 2025 in gebruik waren.

2030 Termijn voor de indiening van het eerste verslag van de Europese Commissie over de toepassing van de akte. Dit verslag moet daarna om de vijf jaar worden ingediend.

2045 Laatst mogelijke datum voor diensten om ontoegankelijke zelfbedieningsterminals te gebruiken. Diensten kunnen zelfbedieningsterminals die vóór 28 juni 2025 in gebruik waren, blijven gebruiken tot de economische levensduur van die terminals, maar niet langer dan 20 jaar nadat zij die terminals zijn gaan gebruiken.

Afdeling 5: Richtlijn inzake minimale harmonisatie

In de richtlijn worden alleen de absolute minimumvereisten waaraan moet worden voldaan, zonder dat verder wordt aangegeven hoe aan deze eisen moet worden voldaan. De lidstaten kunnen nationale wetten aannemen die ambitieuzer zijn dan de EU-tekst, maar nooit zachter of tegenstrijdig. Zij kunnen ook vrijwillige toegankelijkheidseisen van de wet (bijvoorbeeld inzake de bebouwde omgeving) verplicht stellen in hun nationale wetgeving. Evenzo kunnen zij andere producten die niet in de Akte zijn opgenomen (bijvoorbeeld slimme huishoudelijke apparaten) bestrijken en daarvoor de toegankelijkheidsvereisten van de Akte gebruiken.

De landen hebben ook enige vrijheid wat de uitvoeringstermijnen betreft, en kunnen er in sommige gevallen voor kiezen deze korter te maken dan in de akte wordt voorgesteld. Zo kunnen de lidstaten volgens de wet dienstverleners toestaan om zelfbedieningsterminals die al vóór 28 juni 2025 in gebruik waren, te blijven gebruiken voor het verlenen van soortgelijke diensten tot het einde van de economisch nuttige levensduur.[1] van die terminals, maar niet langer dan 20 jaar na de ingebruikneming ervan (artikel 32, lid 2). Dit betekent dat landen deze termijn ook kunnen verkorten.

Voor een succesvolle belangenbehartiging geeft het Europees Gehandicaptenforum advies aan de nationale gehandicaptenorganisaties:

  • Kom met andere gehandicaptenorganisaties en sociale partners een gemeenschappelijke strategie overeen om te bepleiten dat uw land verder gaat dan de minimumeisen van de Wet. Dit kan door voor te stellen om vrijwillige toegankelijkheidseisen verplicht te maken (bijvoorbeeld die voor de bebouwde omgeving), of door nieuwe producten en diensten voor te stellen die niet onder de wet vallen en die gebruik kunnen maken van dezelfde toegankelijkheidseisen die de wet voorstelt (bijvoorbeeld slimme huishoudelijke apparaten, toeristische diensten).
  • Oproep om de uitvoeringstermijnen in te korten wanneer dat haalbaar is, en met name met betrekking tot aspecten die u van cruciaal belang acht (bijvoorbeeld de toegankelijkheid van het antwoord op het uniforme Europese alarmnummer "112" door PSAP's), of die onredelijk lang duren (bijvoorbeeld bestaande zelfbedieningsterminals).

[1] De verwachte periode dat een product nuttig blijft voor de eigenaar

Sectie 6: Belangrijkste definities

Dit deel bevat de belangrijkste juridische en technische terminologie die nodig is om de wet te begrijpen en deel te nemen aan de nationale omzettingsonderhandelingen. In deze toolkit worden de termen uitgelegd die van belang zijn voor personen met een handicap bij de nationale omzetting van de wet.

De termen die niet in de akte worden uitgelegd, maar er wel in worden gebruikt en/of noodzakelijk zijn voor de achtergrondkennis, worden eveneens toegelicht. Zij worden gemarkeerd met een asterisk (*).

Termen met betrekking tot producten en diensten

Product een stof, preparaat of goed, geproduceerd door middel van een fabricageproces, die geen levensmiddel, diervoeder, levende planten en dieren, producten van menselijke oorsprong en producten van planten en dieren die rechtstreeks verband houden met hun toekomstige voortplanting zijn.

Service*een zelfstandige economische activiteit die gewoonlijk tegen betaling wordt verricht.[1]

Ondersteunende technologie is elk artikel, apparaat, dienst of productsysteem, met inbegrip van software, dat wordt gebruikt om de functionele mogelijkheden van personen met een handicap te vergroten, te handhaven, te vervangen of te verbeteren. Deze technologieën hebben een belangrijke faciliterende rol voor de onafhankelijkheid en volledige participatie van personen met een handicap in de samenleving.

Audiovisuele mediadienst* is een dienst die onder de redactionele verantwoordelijkheid van een aanbieder van mediadiensten valt en als hoofddoel heeft via elektronische communicatienetwerken programma's aan het grote publiek aan te bieden. Deze dienst is ofwel een televisie-uitzending ofwel een audiovisuele mediadienst op aanvraag (bv. Netflix, HBO, Amazon Prime, enz.); audiovisuele mediadienst omvat ook audiovisuele commerciële communicatie (bv. tv-reclame).[2]

Diensten die toegang bieden tot audiovisuele mediadiensten door elektronische communicatienetwerken doorgegeven diensten die worden gebruikt om audiovisuele mediadiensten te identificeren, te selecteren, informatie daarover te ontvangen en te bekijken, alsmede alle aangeboden voorzieningen, zoals ondertiteling (ook ondertiteling genoemd) voor doven en slechthorenden, audiobeschrijving, gesproken ondertiteling en vertolking in gebarentaal, die het resultaat zijn van de uitvoering van maatregelen om diensten toegankelijk te maken als bedoeld in artikel 7 van de richtlijn audiovisuele mediadiensten.[3] Dit omvat elektronische programmagidsen (EPG's),[4] TV set top boxes, websites en mobiele apps van TV-zenders en video-on-demand platforms, en alle andere middelen om toegang te krijgen tot audiovisuele mediadiensten.

Elektronische communicatiedienst* een (gewoonlijk betaalde) dienst die wordt geleverd via elektronische communicatienetwerken, waaronder internettoegang, interpersoonlijke communicatiediensten (bijvoorbeeld traditionele telefoongesprekken, videogesprekken, SMS tussen twee personen, maar ook alle soorten e-mail of berichtendiensten, of groepschats).[5]

Realtime tekst (RTT) is tekst die onmiddellijk wordt verzonden terwijl hij wordt getypt of gecreëerd. Ontvangers kunnen het bericht onmiddellijk lezen terwijl het wordt geschreven, zonder te wachten.[6]

Totale gespreksservice* is een multimedia real time gespreksdienst die gelijktijdige video-, spraak- en real time tekstdienst in telecommunicatie mogelijk maakt. Total conversation stelt mensen op twee of meer locaties in staat om: a) elkaar te zien, b) elkaar te horen, en c) een tekstinteractie (real time text) met elkaar te voeren, of ervoor te kiezen om met elke combinatie van deze drie modi te communiceren en dit in real time te doen.[7]

Personenvervoer per spoor* alle spoorwegdiensten voor reizigers die vallen onder Verordening (EG) nr. 1371/2007 betreffende de rechten en verplichtingen van reizigers in het treinverkeer.[8] Spoorwegondernemingen waarvan de activiteiten beperkt zijn tot de exploitatie van stedelijke, voorstedelijke of regionale diensten, vallen buiten het toepassingsgebied van de wet.

CE-markeringDe letters "CE" staan op veel producten die worden verhandeld op de uitgebreide interne markt in de Europese Economische Ruimte (EER). Zij geven aan dat producten die in de EER worden verkocht, zijn beoordeeld op naleving van hoge eisen op het gebied van veiligheid, gezondheid en milieubescherming. Wanneer u binnen de EER een nieuwe telefoon, een teddybeer of een tv koopt, kunt u de CE-markering erop aantreffen. De CE-markering ondersteunt ook eerlijke concurrentie door alle bedrijven aan dezelfde regels te houden.

Marktdeelnemer is hetzij een fabrikant, de gemachtigde van de fabrikant, de importeur of de distributeur van een product, hetzij een dienstverlener.

Micro-onderneming is een onderneming waar minder dan 10 personen werkzaam zijn en waarvan de jaaromzet of het balanstotaal 2 miljoen euro niet overschrijdt.

Personen met een handicap wordt in de wet gedefinieerd als personen met langdurige fysieke, mentale, intellectuele of zintuiglijke beperkingen die in wisselwerking met diverse belemmeringen hun volledige en effectieve deelname aan de samenleving op voet van gelijkheid met anderen kunnen belemmeren. In de tekst van de wet worden de termen consumenten met een handicap en eindgebruikers met een handicap worden door elkaar gebruikt.

Termen in verband met noodcommunicatie

Openbare veiligheidsbeantwoorder of "PSAP"*. een fysieke locatie waar een noodoproep voor het eerst wordt ontvangen onder de verantwoordelijkheid van een overheidsinstantie of een door de staat erkende particuliere organisatie. De formulering "meest geschikte PSAP wordt in de wet vaak gebruikt. Dit betekent een PSAP die door de verantwoordelijke autoriteiten is opgericht om noodoproepen uit een bepaald gebied of voor bepaalde soorten noodoproepen te behandelen. PSAP's zijn bijvoorbeeld de centra die noodoproepen (zoals 112-oproepen) ontvangen en beantwoorden, en hulp sturen (brandweer, politie of ambulance).

Termen in verband met EU-verordening en harmonisatie

Normen* zijn vrijwillige technische documenten met als hoofddoel een gemeenschappelijke aanpak van de ontwikkeling van producten en diensten: elektrische stekkers, liften, opladers voor mobiele telefoons, ondertiteling, enz. Normen zijn van cruciaal belang om een adequaat niveau van kwaliteit, veiligheid, milieuvriendelijkheid en toegankelijkheid voor personen met een handicap te garanderen.

  • Europese norm* is een norm die door de Europese normalisatie-instellingen CEN, CENELEC of ETSI is aangenomen. (Meer informatie over Europese normalisatie-instellingen). Europese normen worden afgekort met de letters "EN" in de vorm van een referentienummer.
  • Geharmoniseerde norm* is een Europese norm die is vastgesteld op basis van een verzoek van de Europese Commissie voor de toepassing van harmonisatiewetgeving van de Europese Unie (zoals de Toegankelijkheidswet). Geharmoniseerde Europese normen worden genoemd in het Publicatieblad van de EU en worden afgekort met de letters 'HEN'. Organisaties en bedrijven kunnen geharmoniseerde normen volgen om aan te tonen dat zij voldoen aan de EU-wetgeving.

Technische specificaties* technische eisen beschrijven waaraan een product, proces of dienst moet voldoen om aan wettelijke verplichtingen te voldoen. In verband met de wet kan de Europese Commissie technische specificaties vaststellen om aan de toegankelijkheidsvereisten te voldoen wanneer het opstellen van een norm problemen of vertraging oplevert (zie uitvoeringshandeling hieronder).

Gedelegeerde handeling:* Dit is een rechtsinstrument van de EU dat de Europese Commissie in staat stelt een stuk EU-wetgeving te wijzigen of aan te vullen zonder dat de specifieke wet volledig moet worden herzien. Een voorbeeld van een gedelegeerde handeling in verband met de toegankelijkheidswet is de bevoegdheid van de Commissie om gedelegeerde handelingen vast te stellen om de toegankelijkheidsvereisten van bijlage I van de wet nader te specificeren om ervoor te zorgen dat deze het beoogde effect hebben. Dit is met name van belang voor de interoperabiliteitseisen van de wet, bijvoorbeeld met betrekking tot noodcommunicatie in de EU of het gebruik van ondersteunende technologieën.

Uitvoeringsbesluit* kunnen door de Europese Commissie worden vastgesteld op gebieden waar uniforme voorwaarden voor de uitvoering in de hele Europese Unie nodig zijn. Met betrekking tot de toegankelijkheidswet kan de Commissie uitvoeringshandelingen vaststellen om te zorgen voor een geharmoniseerde aanpak van de toegankelijkheid van de onder de wet vallende producten en diensten in de hele EU. Meer bepaald kan de Commissie een uitvoeringshandeling vaststellen met technische specificaties die voldoen aan de toegankelijkheidsvereisten in geval van onnodige vertraging of afwijzing van het mandaat van de normalisatie-instellingen om een geharmoniseerde norm op te stellen.

Advies van het Europees Gehandicaptenforum:

Roep uw nationale wetgevers op om enkele van de definities die momenteel de reikwijdte van de wet beperken, uit te breiden. In het bijzonder de definitie van:

  • Personenvervoer definities moeten worden uitgebreid tot regionale, stedelijke en voorstedelijke vervoersdiensten en voertuigen (art. 3.31-3.36), omdat deze alleen betrekking hebben op langeafstandsreizen. Wat spoorvervoersdiensten betreft, beveelt uw regering aan de definitie in artikel 3, lid 33, zonder de vrijstelling over te nemen. 3.33 zonder de vrijstelling.
  • Bankdiensten moet worden uitgebreid om personen met een handicap in staat te stellen in de financiële sector te werken en de invoering van toegankelijkheid voor bankdiensten te vergemakkelijken. Momenteel beperkt de wet het soort bankdiensten dat toegankelijk en inclusief moet zijn tot diensten voor consumentenbankieren. Het omvat:
    • Kredietovereenkomsten
    • Ontvangen en doorgeven van orders met betrekking tot een of meer financiële instrumenten
    • Uitvoering van orders namens cliënten
    • Handel voor eigen rekening
    • Beleggingsadvies en andere aanvullende diensten
    • Betalingsdiensten
    • Diensten in verband met de betaalrekening en elektronisch geld.

Herinner uw nationale wetgevers eraan dat ontoegankelijkheid van bankdiensten die ertoe leidt dat gehandicapten niet in de banksector kunnen werken, een schending is van Richtlijn 2000/78/EG van de Raad betreffende een algemeen kader voor gelijke behandeling in arbeid en beroep.

[1] Punt 1 van artikel 4 van Richtlijn 2006/123/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 betreffende diensten op de interne markt.

[2] Artikel 1, lid 1, onder a), van Richtlijn (EU) 2018/1808

[3] De richtlijn audiovisuele mediadiensten (AVMD-richtlijn) creëert een kader op EU-niveau om de nationale wetgeving inzake alle audiovisuele media, zowel traditionele tv-uitzendingen als diensten op aanvraag (bijvoorbeeld Netflix, Amazon Video, Now TV), te coördineren. Een van de doelstellingen is ervoor te zorgen dat audiovisuele media-inhoud toegankelijk wordt voor personen met een handicap. Lees EOF-toolkit voor de omzetting van de richtlijn audiovisuele mediadiensten voor meer informatie.

[4] Elektronische programmagids (EPG)

[5] Punt 4 van artikel 2 van Richtlijn (EU) 2018/1972

[6] Wettelijke definitie in artikel 3, punt 14, van Richtlijn (EU) 2019/882

[7] Zie juridische definitie in punt 35 van artikel 2 van Richtlijn (EU) 2018/1972

[8] Artikel 2, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1371/2007

Afdeling 7: 5 Sleutelactoren voor omzetting op nationaal niveau

Dit zijn de belangrijkste actoren die bij het omzettingsproces betrokken zijn:

1. Lidstaten (EU-landen)

Elke regering is verantwoordelijk voor de omzetting van de wet in nationaal recht, wat betekent dat zij nieuwe wetgeving moet aannemen of bestaande wetten moet hervormen om aan de wet te voldoen, en zij zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de LR.

Aangezien de wet verschillende gebieden bestrijkt (overheidsopdrachten, digitalisering, telecommunicatie, vervoer enz.), is het zeer waarschijnlijk dat meer dan één ministerie betrokken is bij de omzetting van de wet.

Advies voor organisaties van personen met een handicap:

  • Ga na welke ministeries bij de omzetting betrokken zijn en neem zo spoedig mogelijk contact met hen op - zij bereiden zich al voor. Als u niet weet wie dit werk overziet, vraag het dan aan
    • Uw minister belast met gehandicaptenzaken
    • Uw contactpunt voor de CRPD
    • Uw minister belast met digitale zaken, telecommunicatie of interne markt
    • Het secretariaat van de EUD of het EOF kan proberen te helpen bij het vinden van relevante nationale contacten.
  • Schrijf het verantwoordelijke ministerie of de verantwoordelijke ministeries aan en vraag om een afspraak om uw standpunt uiteen te zetten en uw advies te geven.
  • Herinner hen aan hun verplichtingen om goederen en diensten toegankelijk te maken voor personen met een handicap uit hoofde van het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap, en benadruk dat de wet voor hen geen extra eisen schept.
  • Verwijs naar relevante nationale wetgeving inzake bescherming van consumentenrechten, antidiscriminatie en gelijkheid, om uw recht als consument te benadrukken en te benadrukken dat een gebrek aan toegankelijkheid zal leiden tot discriminatie en overtreding van nationale antidiscriminatiewetten.
  • Leg uit dat een effectieve omzetting van de Toegankelijkheidswet noodzakelijk is om een effectieve toepassing van de toegankelijkheidsbepalingen van de Richtlijn overheidsopdrachten[1]de Richtlijn audiovisuele mediadiensten en de Europese code voor elektronische communicatie.
  • bereid zijn de voordelen aan te tonen van ambitieuzere bepalingen inzake de toegankelijkheid van producten en diensten voor personen met een handicap en de samenleving in het algemeen.
  • Eisen dat de nationale wetgevingen de noodzakelijke voorwaarden specificeren, zoals de toegankelijkheid van het toezicht, het indienen van klachten, de rapportageprocedures en de financiering, waardoor gehandicaptenorganisaties effectief kunnen samenwerken met de autoriteiten voor markttoezicht.
  • Ervoor pleiten dat in de nationale wetgeving duidelijke bepalingen worden opgenomen over het waarborgen van de politieke en financiële onafhankelijkheid van het markttoezicht en andere relevante autoriteiten, alsmede bepalingen over voldoende financiële, personele middelen en opleiding voor toegankelijkheidsexpertise.
  • Neem contact op met leden van uw nationale parlement die zich bezighouden met handicaps en toegankelijkheid. Zij kunnen u wellicht helpen druk uit te oefenen op de regering om ervoor te zorgen dat de wet daadwerkelijk wordt uitgevoerd.
  • Neem contact op met uw leden van het Europees Parlement, van wie u denkt dat ze u ook kunnen steunen. Vind hun contactgegevens.
  • Neem contact op met uw nationale gelijkheidsorgaan. Veel instanties voor gelijke behandeling hebben de opdracht personen met een handicap te beschermen tegen discriminatie en hun gelijkheid bij de toegang tot goederen en diensten te bevorderen. Als openbare instanties kunnen zij u juridisch advies geven en u in contact brengen met de bevoegde overheidsinstanties.
  • Neem contact op met Nationale mensenrechteninstellingen (NHRI's)zijn overheidsinstanties die tot taak hebben de mensenrechten op nationaal niveau te beschermen en te bevorderen. Zij behandelen het volledige scala van mensenrechtenthema's, waaronder rechten van gehandicapten en mensenrechten in het bedrijfsleven.

 

2. Markttoezichthouders

De markttoezichtautoriteiten zullen de cruciale taak hebben ervoor te zorgen dat:

  • diensten en producten die onder de wet vallen, voldoen aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet wanneer zij op de EU-markt worden gebracht
  • Marktdeelnemers leveren voldoende bewijs wanneer zij stellen dat de naleving van een toegankelijkheidseis uit hoofde van de wet zou leiden tot fundamentele wijzigingen in hun diensten en producten of hen onevenredig zou belasten.

De autoriteiten moeten bij de uitvoering van hun taken nauw samenwerken met gehandicaptenorganisaties.

Advies voor organisaties van personen met een handicap:

  • Ga na welke autoriteit voor markttoezicht in uw land is aangewezen en neem contact met hen op. Volgens de wet moeten zij met u samenwerken tijdens de uitvoering, dus probeer een sterke relatie met hen op te bouwen.

 

3. Gehandicaptenorganisaties en andere maatschappelijke organisaties

Organisaties van personen met een handicap worden in de wet genoemd als belangrijke belanghebbenden. Zij zijn belangrijke partners van de markttoezichtautoriteiten om markttoezicht op producten uit te oefenen en te controleren of diensten aan de eisen van de wet voldoen.

Deze organisaties kunnen ook klachten indienen bij de rechtbank of een bevoegd bestuursorgaan om de uit de wet voortvloeiende verplichtingen af te dwingen (artikel 29, lid 2, onder b)).

De gegevensbeschermingsautoriteiten zullen worden betrokken bij de opstelling van geharmoniseerde normen en technische specificaties om aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet te voldoen. Tot slot zullen deze organisaties deelnemen aan de door de Europese Commissie ingestelde werkgroep om de uitvoering van de Akte te vergemakkelijken en te controleren (artikel 28), en bijdragen aan de verslaglegging van de Commissie (artikel 33, lid 4).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Neem contact op met het nationale gehandicaptenforum van uw land om te zien hoe u tijdens de omzetting kunt samenwerken. EUD kan u helpen relevante contacten te vinden.
  • Overleg met andere groepen met vergelijkbare belangen, waaronder groepen die personen met verschillende handicaps vertegenwoordigen en ouderenorganisaties, om na te gaan of u samen aan de wet kunt werken.

De dialoog met de nationale autoriteiten is doeltreffender wanneer hij deel uitmaakt van een grote coalitie die een gemeenschappelijke strategie afspreekt alvorens de regeringsvertegenwoordigers te ontmoeten.

  • Werken met consumentenorganisaties, zoals leden van BEUCop nationaal niveau om hen bewust te maken van de wet en de bijzonderheden ervan, zodat zij de belangen van consumenten met een handicap beter kunnen integreren in hun eigen belangenbehartiging op nationaal niveau.

Deze organisaties hebben gewoonlijk bestaande banden met markttoezichthouders en relevante ministeries. Dit zou op lange termijn ook kunnen helpen bij ander belangenbehartigingswerk, ook op gebieden die niet onder de wet vallen.

  • Wanneer u pleit voor ministeries, markttoezichtautoriteiten of economische autoriteiten, ga dan een permanente dialoog aan met technische deskundigen en besluitvormers op managementniveau. Politici en management op hoger niveau kunnen zorgen voor steun en middelen voor technische deskundigen, zodat zij hun rol effectief kunnen vervullen.

 

4. Economische actoren

Openbare en particuliere marktdeelnemers (fabrikanten, hun gevolmachtigden, importeurs, distributeurs of dienstverleners) moeten ervoor zorgen dat alle producten die zij in de EU in de handel brengen of diensten die zij verlenen en die onder de Akte vallen, voldoen aan de eisen van de Akte.

Zij zijn verplicht samen te werken met de markttoezichtautoriteiten om na te gaan of hun producten niet voldoen aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet. Indien niet-naleving wordt aangetoond, moeten zij onmiddellijk corrigerende maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat het product aan de toegankelijkheidsvereisten voldoet of het product uit de handel nemen (artikel 20, lid 1).

 

5. De Europese Commissie

De Europese Commissie heeft de bevoegdheid om inbreukprocedures tegen een bepaalde lidstaat in te leiden in geval van een te late, onjuiste omzetting of toepassing van de richtlijn. De Commissie kan kennis nemen van dergelijke inbreuken via klachten van burgers, parlementaire vragen of toezicht door onafhankelijke consultants.

In bepaalde gevallen kan de Commissie gedelegeerde handelingen vaststellen om de in bijlage I van de richtlijn vastgestelde toegankelijkheidsvereisten nader te specificeren (artikel 4, lid 9). Ook kan zij de Europese normalisatie-instellingen verzoeken geharmoniseerde normen op te stellen voor de in bijlage I vermelde producttoegankelijkheidseisen. In geval van onnodige vertraging, afwijzing van het mandaat door de normalisatie-instellingen of een norm die niet aan de eisen van de wet voldoet, kan de Commissie uitvoeringshandelingen vaststellen om technische specificaties vast te stellen die aan de toegankelijkheidseisen voldoen.

De Commissie heeft ook de bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen[2] om de interoperabiliteit te waarborgen of om de criteria om te beoordelen of het voldoen aan de toegankelijkheidseisen een onevenredige belasting voor een marktdeelnemer kan betekenen, nader te specificeren (artikel 14, lid 7).

Ten slotte zal de Commissie de uitvoering van de richtlijn evalueren en het effect ervan beoordelen, en kan zij verdere passende maatregelen voorstellen, waaronder zo nodig wetgevingsmaatregelen (artikel 33).

Werkgroep

De werkgroep zal door de Europese Commissie worden opgericht als platform voor samenwerking en uitwisseling van praktijken met het oog op een betere uitvoering van de akte. Zij zal bestaan uit:

  • Vertegenwoordigers van de markttoezichtautoriteiten
  • Autoriteiten belast met het toezicht op de naleving van diensten
  • DPO's
  • Andere relevante belanghebbenden (artikel 28).

De Groep zal:

  • toezien op de uitvoering van de bepalingen inzake fundamentele wijzigingen en onevenredige belasting (zie deel 2.6) (artikel 14), en de Commissie over dit artikel adviseren
  • De Commissie adviseren over de uitvoering van de bepalingen van de wet inzake toegankelijkheidsvereisten (artikel 4).

[1] Artikel 42 van de richtlijn inzake overheidsopdrachten verplicht tot het in aanmerking nemen van toegankelijkheid bij het opstellen van technische specificaties voor overheidsopdrachten. Wat het gebruik van EU-middelen betreft, "wordt bij de voorbereiding en uitvoering van programma's rekening gehouden met de toegankelijkheid voor personen met een handicap" (art. 7 van de Gemeenschappelijke bepalingen verordening)

[2] Zie deel 1.4 voor de definities van uitvoeringshandelingen en gedelegeerde handelingen.

Afdeling 8: Werken aan effectieve omzetting: Werkingssfeer van de LR

Het toepassingsgebied van de Toegankelijkheidswet is beperkt (artikel 2). Zij is vooral gericht op digitale producten en diensten en heeft geen betrekking op gebieden als gezondheidszorg, onderwijs, vervoer, huisvesting of huishoudelijke producten. De uitvoering van toegankelijkheidseisen voor de gebouwde omgeving wordt aan de EU-landen overgelaten. De wet heeft betrekking op:

Producten die na 28 juni 2025 in de handel worden gebracht:

  • Consumentenhardwaresystemen voor algemene doeleinden (d.w.z. computers, tablets, laptops) en besturingssystemen voor die hardwaresystemen (bv. Windows of MacOS).
  • Betaalterminals (bijvoorbeeld in winkels of restaurants)
  • Zelfbedieningsterminals in verband met de onder de richtlijn vallende diensten (geldautomaten, ticketautomaten, incheckautomaten en interactieve zelfbedieningsterminals die informatie verstrekken, met uitzondering van terminals die zijn geïnstalleerd als geïntegreerde onderdelen van vervoermiddelen, vliegtuigen, schepen of rollend materieel).
  • Consumenteneindapparatuur met interactieve computercapaciteit, gebruikt voor elektronische communicatiediensten (met andere woorden, smartphones, tablets die kunnen bellen)
  • Consumenteneindapparatuur met interactieve computercapaciteit, gebruikt voor toegang tot audiovisuele mediadiensten (bijvoorbeeld tv-apparatuur, zoals smart-tv's, met digitale televisiediensten)
  • E-readers (bijvoorbeeld Amazon Kindle of Tolino e-reader)

 

Diensten verstrekt aan consumenten na 28 juni 2025:

  1. Elektronische communicatiediensten (bijvoorbeeld telefoniediensten)
  2. Diensten die toegang bieden tot audiovisuele mediadiensten (bijvoorbeeld websites of apps van tv-zenders zoals BBC iPlayer en video on demand-platforms zoals Netflix)
  3. De volgende elementen van personenvervoersdiensten (behalve stads-, voorstads- en regionale diensten, waarvoor alleen de elementen onder punt 5 gelden):
    1. Websites
    2. Mobiele apps
    3. Elektronische tickets en elektronische ticketverkoopdiensten
    4. Levering van informatie over vervoersdiensten, waaronder realtime reisinformatie
    5. Interactieve zelfbedieningsterminals, behalve die welke als geïntegreerd onderdeel van voertuigen zijn geïnstalleerd
  • Consumentenbankdiensten (bijvoorbeeld geld opnemen, overschrijvingen, online bankieren, een bankrekening openen)
  • E-books
  • E-commerce (websites of mobiele toepassingen waarmee bedrijven hun producten of diensten online verkopen)

 

Andere elementen in verband met het toepassingsgebied:

  • Beantwoording van noodoproepen naar het uniforme Europese alarmnummer "112".
  • Gebouwde omgeving gebruikt door cliënten van onder de richtlijn vallende diensten (facultatief)
  • Overheidsopdrachten voor onder de richtlijn vallende producten en diensten (zie deel 2.9)
  • Andere/toekomstige EU-wetgeving die toegankelijkheidsverplichtingen bevat (zie deel 2.9)

 

De wet wordt verder beperkt door de vrijstellingen onder specifieke punten:

  • Zelfbedieningsterminals die als geïntegreerd onderdeel van transportvoertuigen, vliegtuigen, schepen of rollend materieel zijn geïnstalleerd, hoeven niet toegankelijk te zijn.
  • Websites, mobiele apps, elektronische tickets en elektronische kaartverkoopdiensten, en de levering van informatie over vervoersdiensten, waaronder realtime reisinformatie van stedelijke, voorstedelijke en regionale vervoersdiensten, hoeven niet toegankelijk te zijn.
  • Bankdiensten zijn beperkt tot consumentendiensten, waardoor personen met een handicap niet in de financiële sector kunnen werken.
  • De wet heeft geen betrekking op het beantwoorden van oproepen naar nationale alarmnummers.

 

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Pleiten bij nationale wetgevers om verder gaan dan het toepassingsgebied van de Toegankelijkheidsweten omvatten toegankelijkheidsverplichtingen voor aspecten die niet door de wet worden bestreken of vrijwillig worden gelaten.
    • De werkingssfeer van de nationale wetten uitbreiden naar:
      • Alle vervoersinfrastructuur en -diensten, inclusief die welke betrekking hebben op stedelijk, voorstedelijk en regionaal vervoer, en voertuigen voor personenvervoer
      • Alle bankdiensten
      • Huisvesting
      • Huishoudelijke producten, zoals wasmachines, vaatwassers, koelkasten, enz.
      • Toeristische diensten
      • Andere gebieden van het leven die u belangrijk vindt
  • Wanneer u nieuwe producten en diensten voorstelt, is het van belang deze te koppelen aan de relevante toegankelijkheidsvereisten van bijlage I van de LR, of het voorstel vergezeld te laten gaan van de bijbehorende toegankelijkheidsvereisten.
  • De toegankelijkheidsvereisten voor het beantwoorden van het uniforme Europese alarmnummer "112" (bijlage I, deel V) toepassen op het beantwoorden van oproepen naar nationale alarmnummers.

Afdeling 9: Toegankelijkheidseisen

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat de marktdeelnemers alleen producten op de markt brengen en alleen diensten verlenen die voldoen aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet, die zijn opgenomen in bijlage I (artikel 4).

Voorts wordt in artikel 4 opgemerkt dat toegankelijkheidseisen voor de gebouwde omgeving facultatief zijn. Het is aan de lidstaten om te besluiten deze al dan niet verplicht te stellen.

Er wordt ook een uitzondering gemaakt voor micro-ondernemingen die diensten verlenen.[1]Dit is een belangrijke beperking aangezien micro-ondernemingen de meeste niet-financiële diensten in de EU verlenen.[2]

De EU-landen moeten richtsnoeren en instrumenten voor micro-ondernemingen ontwikkelen om aan de wet te voldoen, en zij moeten daarbij alle relevante partijen, waaronder gehandicaptenorganisaties, betrekken (artikel 4, lid 6).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Roep uw nationale wetgevers op om de toegankelijkheidseisen voor de bebouwde omgeving verplicht te stellen. Een toegankelijke geldautomaat zal voor veel mensen met een handicap nutteloos zijn als zij het gebouw van de bank niet kunnen betreden omdat het niet toegankelijk is! Het waarborgen van gelijke toegang tot de gebouwde omgeving is ook een wettelijke verplichting voor lidstaten op grond van artikel 9 van het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap.
  • Beveel uw regering aan de toegankelijkheidseisen voor de gebouwde omgeving te actualiseren, rekening houdend met wat in de wet wordt voorgesteld, en de Europese norm EN 17210 over de toegankelijkheid van de gebouwde omgeving. Waarschijnlijk heeft uw land al bouwvoorschriften en -regels die rekening houden met de toegankelijkheid voor gehandicapten, en dit is een kans om ze verder te verbeteren.
  • Uitleggen dat het uitsluiten van micro-ondernemingen die diensten verlenen van de toegankelijkheidsvereiste van de wet de meeste dienstverleners in staat zal stellen miljoenen potentiële klanten van hun diensten te blijven uitsluiten wegens een gebrek aan toegankelijkheid. Bovendien voorziet de wet ook in flexibiliteit voor hen indien de toepassing van toegankelijkheid een onevenredige belasting zou vormen (zie hieronder). Daarom moeten ook micro-ondernemingen onder de nationale wetgeving vallen.
  • Vraag uw regering naar haar plannen om richtsnoeren en instrumenten te ontwikkelen voor micro-ondernemingen om aan de wet te voldoen, en toon belangstelling om hierbij te helpen als u de capaciteit hebt.

[1] Ondernemingen met minder dan 10 werknemers en een jaaromzet van maximaal 2 miljoen euro of een jaarlijks balanstotaal van maximaal 2 miljoen euro.

[2] Volgens de Jaarverslag van de Europese Commissie over het Europese mkb 2016/2017zijn micro-ondernemingen verreweg de meest voorkomende soort kleine en middelgrote ondernemingen (kmo's): 93,0 % van alle ondernemingen en 93,2 % van alle kmo's in de niet-financiële sector.

Afdeling 10: Verplichtingen van marktdeelnemers die met producten te maken hebben

De wet heeft betrekking op fabrikanten (artikel 7), hun gemachtigden (artikel 8), importeurs (artikel 9) en distributeurs (artikel 10) in het kader van hoofdstuk III. Zij moeten ervoor zorgen dat alleen toegankelijke producten in de EU in de handel worden gebracht.

De fabrikanten moeten een conformiteitsbeoordelingsprocedure overeenkomstig bijlage IV uitvoeren en een CE-markering op de producten aanbrengen als garantie van conformiteit (artikel 7, lid 2).

Importeurs moeten ervoor zorgen dat deze beoordeling heeft plaatsgevonden en dat het product voorzien is van de CE-markering voordat zij een product invoeren (artikel 9, lid 2).

Distributeurs zijn verplicht te controleren of het product dat zij distribueren de CE-markering draagt (artikel 10, lid 2).

Indien een marktdeelnemer op enig moment constateert dat een product niet aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet voldoet, moet hij onmiddellijk een corrigerende maatregel nemen of het product uit de handel nemen. Fabrikanten (artikel 7, lid 8) en importeurs (artikel 9, lid 8) moeten een register bijhouden van producten die niet aan de Wet voldoen en alle technische informatie verstrekken aan de nationale autoriteit die daarom vraagt. Fabrikanten (artikel 7, lid 9), importeurs (artikel 9, lid 9) en distributeurs (artikel 10, lid 6) moeten met de markttoezichtautoriteiten samenwerken om het product in overeenstemming te brengen met de eisen.

Fabrikanten (artikel 7, lid 6) en importeurs (artikel 9, lid 4) moeten één contactpunt opgeven. De contactgegevens moeten in een voor eindgebruikers en markttoezichtautoriteiten gemakkelijk te begrijpen taal zijn gesteld.

Fabrikanten (artikel 7, lid 7), importeurs (artikel 9, lid 5) en distributeurs (artikel 10, lid 2) moeten er ook voor zorgen dat het product vergezeld gaat van instructies en veiligheidsinformatie in een voor de eindgebruikers gemakkelijk te begrijpen taal.

Advies voor organisaties van personen met een handicap

Afdeling 11: Verplichtingen van dienstverleners

Dienstverleners moeten ervoor zorgen dat zij diensten ontwerpen en verlenen in overeenstemming met de toegankelijkheidsvereisten van de wet (artikel 13, lid 1) en uitleggen hoe de diensten daaraan voldoen. De informatie moet in schriftelijke en mondelinge vorm voor het publiek beschikbaar zijn op een wijze die toegankelijk is voor personen met een handicap (artikel 13, lid 2).

Dienstverleners moeten ervoor zorgen dat hun dienst aan de toegankelijkheidsvereisten blijft voldoen, ook wanneer er veranderingen zijn in de kenmerken van de dienst of in de toegankelijkheidsvereisten, geharmoniseerde normen of technische specificaties waaraan zij geacht worden te voldoen (artikel 13, lid 3).

Zij moeten ook onmiddellijk corrigerende maatregelen nemen indien zij niet voldoen aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet, en de nationale autoriteiten hierover informeren en met hen samenwerken (artikel 13, leden 4 tot en met 5).

In tegenstelling tot andere marktdeelnemers zijn dienstverleners echter niet verplicht een contactpunt aan te wijzen, noch een register van ontoegankelijke diensten of producten die zij gebruiken om diensten te verlenen.

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Benadruk bij uw regering dat dienstverleners een register moeten bijhouden van hun ontoegankelijke diensten en de producten die zij gebruiken om diensten te verlenen. Dit register moet openbaar en in toegankelijke formaten zijn. De beschikbaarheid van deze informatie zal de betrokkenheid van gehandicaptenorganisaties en een betere beoordeling van het effect en de noodzakelijke wijzigingen van de wet tijdens de evaluatie door de Europese Commissie ten goede komen.
  • Vraag uw wetgevers om dienstverleners te verplichten om contactpunten via meerdere kanalen (bv. telefoon, online, persoonlijk) toegankelijk te maken voor personen met een handicap.
  • Dienstverleners aanmoedigen om gebruik te maken van de Europese norm "Design for All - Toegankelijkheid volgens een Design for All-aanpak in producten, goederen en diensten - Uitbreiding van het aantal gebruikers".die hen kan helpen diensten te ontwikkelen en aan te bieden die toegankelijk zijn voor een grote verscheidenheid aan gebruikers, waaronder personen met een handicap.

Afdeling 12: Verplichtingen met betrekking tot het beantwoorden van noodoproepen naar het uniforme Europese alarmnummer 112

Zeer belangrijk voor dove Europeanen is dat de wet de EU-landen verplicht ervoor te zorgen dat de beantwoording van noodoproepen naar het uniforme Europese alarmnummer "112" door de meest geschikte alarmcentrale (PSAP) voldoet aan de specifieke toegankelijkheidsvereisten van deel V van bijlage I bij de wet (artikel 4, lid 8).

In de praktijk moeten PSAP's gesynchroniseerde spraak en tekst (waaronder real time tekst) kunnen gebruiken, of, wanneer video wordt verstrekt, spraak, tekst (waaronder real time tekst) en video gesynchroniseerd als totale conversatie.

Daartoe moeten de huidige telecommunicatietechnologieën en de door het aangewezen PSAP gebruikte apparatuur worden uitgebreid met technologieën die gebaseerd zijn op IP-netwerken (Internet Protocol). PSAP's moeten worden uitgerust met de nieuwste communicatie-instrumenten die toegankelijke communicatie met personen met een handicap mogelijk maken, hetgeen betekent dat oproepen kunnen worden beantwoord met behulp van real time tekst of volledige conversatie.

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Herinner uw regeringen eraan dat zij verplicht zijn door de Europese code voor elektronische communicatie ervoor te zorgen dat iedereen, ook personen met een handicap, recht heeft op toegang tot noodhulpdiensten via gratis noodcommunicatie via het uniforme Europese alarmnummer "112" en elk nationaal alarmnummer dat door het land is vastgesteld.
  • Stimuleer dat uw land de toegankelijkheidsvereisten voor het beantwoorden van het uniforme Europese alarmnummer "112" uitbreidt tot het beantwoorden van nationale alarmnummers.
  • Leg uw regering uit dat de huidige door PSAP's gebruikte telecommunicatietechnologieën moeten worden aangevuld met technologieën op basis van IP (Internet Protocol) netwerken die toegankelijker en doeltreffender zijn voor de behandeling van een noodsituatie (zij maken bijvoorbeeld tekst, video en locatie-informatie van de beller mogelijk, waardoor de reactie kan worden geoptimaliseerd).
  • Doe een beroep op uw regering om duidelijke plannen op te stellen met tijdschema's en kortere termijnen voor de tenuitvoerlegging van de vereisten inzake de toegankelijkheid van noodcommunicatie en de upgrade naar het Internet Protocol, aangezien dit een noodsituatie is.
  • Leg uw regering uit dat innovatieve oplossingen zoals mobiele toepassingen voor het nummer 112 of sociale netwerken in opkomst zijn, maar dat de integratie ervan in bestaande informatiesystemen moeilijk en duur is. Bovendien is een van de belangrijkste doelstellingen van de wet en de code voor elektronische communicatie te zorgen voor interoperabiliteit in de hele EU, zodat een persoon met een handicap het alarmnummer "112" kan bereiken met behulp van realtime tekst of een volledig gesprek, zoals we vandaag de dag doen met telefoongesprekken.
  • Zie de toolkit in International Sign on the European Electronic Communications Code voor meer advies over de toegankelijkheid van noodcommunicatie (zie met name deel 2.12 van de EECC-toolkit).

 

De bepalingen betreffende de omzettingstermijn voor de nationale regeringen om de wet aan te nemen en te publiceren zijn zeer ingewikkeld (artikel 31) en voor sommige producten en diensten onevenredig lang (artikel 32). Een voorbeeld: volgens de tekst kan het uniforme Europese alarmnummer 112 tot 2027 ontoegankelijk blijven en kunnen kaartjesautomaten tot 20 jaar na de ingebruikneming ontoegankelijk blijven.

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat niets de landen ervan weerhoudt om de wet vóór de vastgestelde termijnen om te zetten en uit te voeren. Hetzelfde geldt voor marktdeelnemers. Het staat hun vrij om nu al kennis te nemen van de komende wettelijke verplichting en zich vroegtijdig aan te passen.

Advies voor organisaties van personen met een handicap:

  • Eis zo mogelijk vroegere uitvoeringstermijnen.
  • Leg uit dat de vertragingen met betrekking tot sommige aspecten (bijvoorbeeld de toegankelijkheid van kaartjesautomaten) de wet voor veel personen met een handicap minder zinvol maken en in sommige gevallen (bijvoorbeeld het Europese alarmnummer) hun leven in gevaar brengen.

Afdeling 13: Fundamentele wijziging en onevenredige belasting

Marktdeelnemers worden vrijgesteld van de toegankelijkheidsvereisten indien die vereisten een fundamentele wijziging teweegbrengen in de fundamentele aard van het product of de dienst die zij aanbieden (artikel 14, lid 1, onder a)), of indien de naleving ervan voor de marktdeelnemer een onevenredige belasting vormt (artikel 14, lid 1, onder b)). Zij moeten dit aantonen door zelfbeoordeling (artikel 14, lid 2) overeenkomstig bijlage VI van de wet, en deze informatie desgevraagd aan de marktautoriteiten verstrekken (artikel 14, lid 3).

Micro-ondernemingen die zich bezighouden met producten zijn alleen verplicht een dergelijke beoordeling te verstrekken als de markttoezichtautoriteit daar specifiek om vraagt (artikel 14, lid 4).

Wanneer marktdeelnemers externe financiering ontvangen om de toegankelijkheid te verbeteren, mogen zij geen gebruik maken van de "onevenredige last"-clausule (artikel 14, lid 6).

Voorts kan de Commissie ook een gedelegeerde handeling vaststellen waarin de beoordelingscriteria voor de vrijstelling nader worden gespecificeerd. Daarbij zal zij rekening houden met de mogelijke voordelen voor personen met een handicap en personen met functionele beperkingen, wat een veel grotere groep is en beter aansluit bij degenen die baat hebben bij een betere toegankelijkheid, zoals ouderen (artikel 14, lid 7).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Van de nationale autoriteiten eisen dat de door de marktdeelnemers uitgevoerde beoordelingen openbaar en toegankelijk zijn voor personen met een handicap. Dit zal nuttig zijn voor het toezicht en de verslaglegging, alsook voor de evaluatie van de wet door de Europese Commissie.
  • Herinner uw nationale wetgevers eraan dat het VN-comité voor de rechten van personen met een handicap het in zijn algemeen commentaar nr. 2 (2014) over toegankelijkheid niet eens is met het begrip onevenredige belasting in verband met toegankelijkheid. Het merkt op: "verplichting om toegankelijkheid te implementeren is onvoorwaardelijk.[1]
  • Benadrukken dat een dergelijke vrijstelling in andere EU-wetgeving betreffende de interne markt niet gebruikelijk is. Daarom moet dit artikel in de nationale wetgevingen volledig worden geschrapt of moeten de gronden waarop vrijstellingen kunnen worden verleend zeer zorgvuldig en nauwgezet worden gedefinieerd overeenkomstig bijlage VI van de wet.
  • Eisen dat doeltreffende maatregelen worden genomen om te voorkomen dat marktdeelnemers misbruik maken van de "onevenredige last" en de "fundamentele wijziging" om zich aan de wet te onttrekken.

[1] Zie punt 25 van Algemeen commentaar nr. 2 (2014) op artikel 9: toegankelijkheid.

Afdeling 14: Markttoezicht op producten en vrijwaringsprocedure van de Unie

De rol van de markttoezichtautoriteiten bestaat erin de doeltreffende toepassing van het besluit te waarborgen. De EU-landen moeten ervoor zorgen dat deze autoriteiten over voldoende bevoegdheden, middelen en kennis beschikken om hun taken naar behoren uit te voeren.[1]

Deze autoriteiten zullen nagaan of de marktdeelnemers de wet naleven en of de relevante beoordelingen correct worden uitgevoerd door marktdeelnemers die gebruik maken van de "onevenredige last" of "fundamentele wijzigingen" (artikel 19, lid 2). De informatie waarover markttoezichtautoriteiten beschikken betreffende de naleving of beoordeling in verband met "onevenredige belasting" of "fundamentele wijzigingen" moet in een toegankelijk formaat aan de consumenten worden verstrekt indien zij daarom verzoeken. Onder bepaalde voorwaarden, zoals ter bescherming van bedrijfsgeheimen of persoonsgegevens,[2] deze informatie aan de consument kan worden onthouden (artikel 19, lid 3).

In geval van niet-naleving zullen de markttoezichtautoriteiten de betrokken marktdeelnemer verplichten passende corrigerende maatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat het product aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet voldoet. Als dit niet lukt, zullen zij de marktdeelnemer verplichten het product uit de handel te nemen (artikel 20, lid 1). Wanneer een EU-land eist dat een product van de EU-markt wordt gehaald omdat het niet toegankelijk is, moeten andere landen hetzelfde doen (artikel 21, lid 2).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Met de nationale wetgevers bespreken welke overheidsinstantie de rol van markttoezichtautoriteit in het kader van de wet op zich zal nemen.
  • Bespreek ook hoe de regering ervoor zal zorgen dat de autoriteiten voor markttoezicht over voldoende middelen, personeel en opleiding beschikken om hun werk goed te kunnen doen.
  • Bied uw expertise aan nationale autoriteiten en vraag:
    • Openbare en toegankelijke informatie over de naleving van deze wet door de marktdeelnemers of een beoordeling voor vrijstelling bij verstek. De bezorgdheid uiten dat de weigering om deze informatie te verstrekken om redenen van vertrouwelijkheid de transparantie en de betrokkenheid van eindgebruikers met een handicap bij de monitoring- en rapportageprocedures zal belemmeren, terwijl deze betrokkenheid door de wet wordt erkend.
    • Toegankelijke handhavingsprocedures.
  • Stel een openbare databank voor zoals RAPEX,[3] die is ontwikkeld in het kader van de consumentenveiligheid, dat een overzicht zou geven van niet-conforme producten.

[1] Art. 18.3 van Verordening (EG) nr. 765/2008

[2] Zie artikel 19.5 van Verordening (EG) nr. 765/2008

[3] Dit is een website van de Europese Commissie en EDF kan de toegankelijkheid van de inhoud niet garanderen.

Afdeling 15: Naleving van diensten

De lidstaten zullen een speciale autoriteit moeten aanwijzen die:

a) na te gaan of de diensten voldoen aan de toegankelijkheidsvereisten van de wet en of de diensten zichzelf vrijstellen van deze vereisten

b) Follow-up van klachten of meldingen van niet-naleving

c) Ervoor zorgen dat dienstverleners de nodige corrigerende maatregelen nemen om aan de wet te voldoen (artikel 23, lid 2).

 

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat het publiek wordt geïnformeerd over het bestaan van de aangewezen autoriteiten en over hun rol, werkzaamheden en besluiten. De toegankelijkheid van deze informatie is niet standaard vereist, maar alleen op verzoek. 

De procedures voor de uitvoering van bovengenoemde taken moeten door de nationale regeringen periodiek worden bijgewerkt (artikel 23, lid 1).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Vraag van nationale wetgevers:
    • Duidelijker tijdschema's en methoden voor de controle op de naleving van de voorschriften door de diensten. Dit betekent ook dat moet worden verduidelijkt wat "periodieke" actualisering inhoudt
    • Overleg met de functionarissen voor gegevensbescherming telkens wanneer de procedures moeten worden bijgewerkt
    • standaard toegankelijke contact- en andere informatie van de autoriteiten, zodat de functionarissen voor gegevensbescherming effectief met hen kunnen samenwerken
    • Toegankelijke, gemakkelijk te vinden en eenvoudige klachtenprocedures.

Afdeling 16: Toegankelijkheidsvereisten in andere handelingen van de Unie

De toegankelijkheidsvereisten van de wet zullen ook verplicht zijn voor de onder de wet vallende producten en diensten die door overheidsinstanties worden aangekocht voor gebruik door personen uit het publiek of personeel van de aanbestedende dienst (artikel 24, lid 1).[1] Als een overheidsdienst bijvoorbeeld nieuwe computers voor het personeel koopt, moeten deze computers voldoen aan de eisen van de wet.

Voor alle andere door de overheid aangekochte producten kunnen de toegankelijkheidsvereisten van afdeling VI van bijlage I ook een vermoeden van conformiteit opleveren (artikel 24, lid 2), hetgeen betekent dat overheidsinstanties die deze vereisten in de technische specificaties van een overheidsopdracht opnemen, voldoen aan de toegankelijkheidsverplichtingen waaraan zij gebonden zijn uit hoofde van de richtlijn overheidsopdrachten en andere EU-besluiten (bijvoorbeeld met betrekking tot EU-fondsen).

Indien een overheidsdienst bijvoorbeeld een nieuwe printer met aanraakscherm wil aanschaffen, kan zij, om ervoor te zorgen dat het aanraakscherm toegankelijk is, gebruik maken van de toegankelijkheidseisen die voor dit specifieke element relevant zijn (de eisen met betrekking tot de gebruikersinterface). Het komt erop aan de toegankelijkheidsvereisten van afdeling VI van bijlage I te gebruiken.

De verplichting om toegankelijke producten, diensten en infrastructuur aan te schaffen is reeds opgenomen in de EU-richtlijn inzake overheidsopdrachten.

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Eisen dat afdeling VI van bijlage I verplicht wordt voor alle producten en diensten die in het kader van overheidsopdrachten met geld van de belastingbetaler worden aangekocht.
  • Eisen dat de in bijlage III van de wet vastgestelde toegankelijkheidseisen voor de gebouwde omgeving ook verplicht worden gesteld voor overheidsopdrachten voor gebouwen, infrastructuur en openbare werken.
  • Eisen dat de genoemde toegankelijkheidseisen voor producten, diensten en gebouwde omgeving ook verplicht worden gesteld bij de uitvoering van EU-fondsen.
  • Benadrukken dat zowel de overheidsopdrachten als het gebruik van EU-middelen de autoriteiten verplichten de toegankelijkheid voor personen met een handicap in acht te nemen, en dat de wet ertoe bijdraagt dat deze verplichting in de praktijk wordt nageleefd.

[1] Zie artikel 42, lid 1, van Richtlijn 2014/24/EU en artikel 60, lid 1, van Richtlijn 2014/25/EU

Afdeling 17: Handhaving

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat de wet correct wordt toegepast door consumenten, overheidsinstanties, particuliere verenigingen of andere relevante organisaties (bijvoorbeeld gehandicaptenorganisaties) de mogelijkheid te bieden naar de rechter (of het bevoegde bestuursorgaan) te stappen in geval van schending van de wet (artikel 29, lid 1, artikel 29, lid 2). Dit geldt echter niet als er sprake is van een schending van de wet door overheidsinstanties (artikel 29, lid 3).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Vraag van nationale wetgevers:
    • Een plan om ervoor te zorgen dat personen met een handicap en hun vertegenwoordigende organisaties zaken aanhangig kunnen maken bij de rechtbank of het betrokken bestuursorgaan
    • Steun om de ontoegankelijkheid, de hoge financiële lasten en de langdurige procedures van juridische procedures te verminderen
    • Maatregelen die ervoor zorgen dat personen met een handicap ook collectief naar de rechter kunnen stappen in geval van schending van de wet door de overheid.
  • Plan vooruit op strategische geschillen, aangezien organisaties van personen met een handicap krachtens de wet het recht hebben een marktdeelnemer voor de rechter te dagen in geval van niet-naleving van deze wetgeving.

Afdeling 18: Sancties

De wet voorziet in sancties voor inbreuken door marktdeelnemers (artikel 30, lid 1). Naast het betalen van een boete moeten marktdeelnemers de kwestie oplossen (art. 30, lid 2). Om het bedrag van de sanctie te bepalen, moet rekening worden gehouden met de omvang van de niet-naleving, waaronder de ernst ervan, het aantal niet-conforme eenheden van de producten en het aantal getroffen personen (artikel 30, lid 4). Openbare aanbesteders worden niet gestraft bij overtreding van de wet (artikel 30, lid 5).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Eis van nationale wetgevers dat nationale regels:
    • Verduidelijken hoe niet-naleving en de gevolgen ervan zullen worden gemeten. Het aantal personen is geen voldoende criterium: als het leven van één persoon door de ontoegankelijkheid ernstig wordt aangetast, moet dat als ernstig worden beschouwd.
    • De juiste handhavingsinstantie met een vaste methodologie en procedures aanwijzen
    • zorgen voor de randvoorwaarden (bijvoorbeeld toegankelijkheid van raadplegingsprocedures, documenten) en garanderen dat uw organisaties worden betrokken bij het vaststellen van de regels voor de beoordeling
    • Opnemen van sancties in geval van overtreding van de wet door de overheid.
  • Stel aan uw regering voor wat te doen met het geld dat wordt ontvangen via boetes. Dit zou kunnen worden toegevoegd aan de publieke financiering om de toegankelijkheid te verbeteren.

Afdeling 19: Verslag en evaluatie

Uiterlijk 28 juni 2030, en daarna om de vijf jaar, moet de Europese Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio's verslag uitbrengen over de toepassing van de Akte (artikel 33, lid 1).

Bij de evaluatie zal ook worden gekeken naar die delen van de wet die vrijwillig zijn (bijvoorbeeld eisen voor de gebouwde omgeving) en waarvoor uitzonderingen mogelijk zijn (bijvoorbeeld op basis van onevenredige lasten of fundamentele wijzigingsbepalingen), toepassing in het geval van overheidsopdrachten, of nieuwe producten en diensten in de wetgeving moeten worden opgenomen. Op basis van de beoordeling kan de Commissie besluiten nieuwe wetgevingsmaatregelen voor te stellen om de wet te actualiseren (artikel 33, lid 2).

De lidstaten moeten de Commissie alle informatie verstrekken die nodig is om dit verslag op te stellen (artikel 33, lid 3). Voor dit verslag zullen ook gehandicaptenorganisaties worden geraadpleegd (artikel 33, lid 4).

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Bespreek met de nationale autoriteiten welke instanties het toezicht zullen uitoefenen en hoe dat concreet zal gebeuren.
  • Maak gebruik van uw recht om door uw nationale autoriteiten te worden geraadpleegd of betrokken bij de uitvoering van de monitoring en de rapportage. Dit zal ervoor zorgen dat de informatie die uw land aan de Commissie verstrekt om verslag uit te brengen, alle kwesties omvat die betrekking hebben op personen met een handicap in uw land.
  • Vraag uw lid van het Europees Parlement om vragen te stellen aan de Commissie om een inbreukprocedure te starten als uw land de wet niet naleeft.
  • Vlag elke inbreuken betreffende de uitvoering van het besluit door uw land aan de Commissie.. U kunt dit rechtstreeks doen contact opnemen met de Commissie of via ons. Houd ons op de hoogte wanneer er een storing optreedt namens de nationale regelgevende instanties en uw regering.

Afdeling 20: Bijlagen

De bijlagen van de Toegankelijkheidswet zijn van groot belang voor de praktische uitvoering van de wet. Bij twijfel of een product of dienst volgens de wet toegankelijk is, kunt u in de bijlagen nagaan of het betreffende product of de dienst daaraan voldoet. Een meer gedetailleerde beschrijving van elke bijlage staat in de onze analyse van de Toegankelijkheidswetdie zijn:

  • Bijlage I: Toegankelijkheidseisen.
    • Sectie I - Algemene toegankelijkheidseisen voor alle producten + specifiek voor elk product.
    • Sectie II - Algemene eisen voor producten voor individueel gebruik, met uitzondering van zelfbedieningsterminals of betaalterminals.
    • Afdeling III - Algemene eisen voor alle diensten (met uitzondering van stads-, voorstads- en regionaal vervoer).
    • Deel IV - Specifieke eisen voor elke dienst.
    • Deel V - Specifieke eisen voor de callcenters die noodoproepen naar het 112-nummer beantwoorden en behandelen.
    • Deel VI - Algemene toegankelijkheidsvereisten voor producten en diensten bij overheidsopdrachten of om aan te tonen dat aan andere toegankelijkheidsbepalingen van de EU-wetgeving is voldaan.
    • Sectie VII - Functionele prestatiecriteria.[1]
  • Bijlage II: Niet-verplichte voorbeelden van hoe aan de toegankelijkheidsvereisten van bijlage I kan worden voldaan.
  • Bijlage III: Niet-verplichte eisen voor de gebouwde omgeving.
  • Bijlage IV: Procedure voor productfabrikanten om te beoordelen en te verklaren of zij voldoen aan de Toegankelijkheidswet.
  • Bijlage V: Informatie die dienstverleners moeten verzamelen om aan te tonen dat ze voldoen aan de Toegankelijkheidswet.
  • Bijlage VI: Criteria voor de beoordeling van de vrijstelling op basis van onevenredige belasting.

 

Advies voor organisaties van personen met een handicap

  • Zorg ervoor dat de toegankelijkheidsvereisten worden vertaald en opgenomen in uw nationale wetgeving, en stel nieuwe soortgelijke vereisten voor producten en diensten voor die niet onder de wet vallen.
  • U kunt ook nieuwe eisen voorstellen (indien niet beschikbaar in uw land) die niet onder de wet vallen, bijvoorbeeld kwaliteitsnormen voor toegangsdiensten voor audiovisuele inhoud, zoals ondertiteling voor doven en slechthorenden, audiobeschrijving, vertolking in gebarentaal en gesproken ondertiteling. De wet regelt echter niet de hoeveelheid toegankelijke audiovisuele inhoud, aangezien dit verband houdt met de omzetting van de richtlijn audiovisuele mediadiensten.
  • In afwachting van de publicatie van de geharmoniseerde normen om de naleving van de eisen van de wet aan te tonen, kunt u de marktdeelnemers voor alle ICT-producten en -diensten (inclusief zelfbedieningsterminals) aanbevelen de EN 301 549 toegankelijkheidsvereisten voor ICT-producten en -diensten (versie V3.1.1).
  • In het geval van de bebouwde omgeving kunt u verwijzen naar de eerste Europese norm voor toegankelijkheid en bruikbaarheid van de gebouwde omgeving (prEN 17210).
  • PSAP's die toegankelijke noodoproepen behandelen, kunt u aanbevelen dat zij beginnen met de uitvoering van de Volgende generatie 112 als een middel om real time tekst en totale conversatie te verzekeren.
  • Het bedrijfsleven aanbevelen de Europese norm toe te passen EN 17161 over toegankelijkheid volgens een Design for All-aanpakomdat dit hen zal helpen betere resultaten op het gebied van toegankelijkheid te behalen.

[1] Deze criteria moeten worden gebruikt wanneer de toegankelijkheidsvereisten van de voorgaande punten van bijlage I geen betrekking hebben op een of meer functies van de producten en diensten, of wanneer de criteria resulteren in een gelijkwaardige of grotere toegankelijkheid voor personen met een handicap. Dit is met name relevant voor innovatieve producten of diensten die wellicht niet onder het toepassingsgebied van de Toegankelijkheidswet vallen (bijvoorbeeld virtuele assistenten voor thuisgebruik die taken van een computer of een telefoon kunnen uitvoeren).

Afdeling 21: Referentiedocumenten

  1. Juridische documenten
    • Verdrag van de Verenigde Naties inzake de rechten van personen met een handicap (VN CRPD)
    • Algemene opmerking nr. 2 (2014) van het Comité voor de rechten van personen met een handicap over artikel 9: toegankelijkheid van het VN-Verdrag
    • Europese toegankelijkheidswet: Richtlijn (EU) 2019/882 van het Europees Parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de toegankelijkheidseisen voor producten en diensten
    • Richtlijn overheidsopdrachten: Richtlijn 2014/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende overheidsopdrachten en tot intrekking van Richtlijn 2004/18/EG
    • Richtlijn inzake overheidsopdrachten voor water, energie, vervoer en postdiensten: Richtlijn 2014/25/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende het gunnen van opdrachten in de sectoren water- en energievoorziening, vervoer en postdiensten en houdende intrekking van Richtlijn 2004/17/EG Voor de EER relevante tekst
    • Europese code voor elektronische communicatie: Richtlijn (EU) 2018/1972 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 tot vaststelling van de Europese code voor elektronische communicatie (herschikking)Voor de EER relevante tekst
    • Europese richtlijn audiovisuele mediadiensten (AVMSD): Richtlijn (EU) 2018/1808 van het Europees Parlement en de Raad van 14 november 2018 tot wijziging van Richtlijn 2010/13/EU betreffende de coördinatie van bepaalde wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in de lidstaten inzake het aanbieden van audiovisuele mediadiensten (richtlijn audiovisuele mediadiensten) met het oog op veranderende marktomstandigheden

 

  1. Normen en richtsnoeren[1]

 

  1. Nuttige contacten

[1] Er zij op gewezen dat de in dit deel genoemde normen en richtsnoeren grotendeels indicatief zijn. Om aan te tonen dat de wet wordt nageleefd en om de doelstellingen ervan te bereiken, moeten komende geharmoniseerde normen en technische specificaties voor de wet worden gebruikt.

[2] De publicatie van soortgelijke normen voor Easy to Read en Gebarentaaltolken voor TV is in behandeling.

Afdeling 22 Erkenning

De EUD dankt het EOF voor het leiden van het werk aan de toolkit.

[1] Er zij op gewezen dat de in dit deel genoemde normen en richtsnoeren grotendeels indicatief zijn. Om aan te tonen dat de wet wordt nageleefd en om de doelstellingen ervan te bereiken, moeten komende geharmoniseerde normen en technische specificaties voor de wet worden gebruikt.

[1] De publicatie van soortgelijke normen voor Easy to Read en Gebarentaaltolken voor TV is in behandeling.

Print Friendly, PDF & EmailDeze pagina afdrukken