COSP
To wydarzenie towarzyszące rzuciło światło na instrumenty, wiedzę i zasoby niezbędne do wdrożenia polityki dostępności zgodnie z Konwencją ONZ o prawach osób niepełnosprawnych (UNCRPD). Dyskusje skupiły się na tym, jak wypełnić lukę między prawodawstwem a rzeczywistym wpływem na codzienne życie osób niepełnosprawnych. Aby zapewnić prawidłowe wdrażanie przepisów dotyczących dostępności i budować potencjał zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego, pewne inicjatywy i ośrodki, takie jak amerykańska Access Board, polska Access Board czy przyszłe Centrum Dostępności UE (Centrum), mogą mieć kluczowe znaczenie w przekształcaniu przepisów dotyczących dostępności w rzeczywistość oraz w łączeniu specjalistów ds. dostępności i żywych doświadczeń osób niepełnosprawnych. Dyskusję poprowadziła dyrektor Europejskiego Forum Niepełnosprawności (EDF) Catherine Naughton.
Dyrektor wykonawczy Amerykańskiej Rady ds. Dostępu, Sachin Dev Pavithran, otworzył dyskusję, mówiąc, że musimy zdefiniować, czym jest dostępność, a następnie możemy pracować nad normami i przewodnikami. Pan Dev Pavithran wyjaśnił, że znaczna część tego procesu wiąże się z pracą z partnerami federalnymi w rządzie USA, a także z innymi zainteresowanymi stronami.
Pani Naughton zapytała Inmaculadę Placencia Porrero, starszego eksperta w dziale ds. integracji osób niepełnosprawnych w Komisji Europejskiej, "co Komisja planuje zrobić, aby wesprzeć i rozszerzyć wdrażanie Europejskiego Aktu Dostępności (EAA)?". Pani Placencia Porrero odpowiedziała, że jest wiele nowych przepisów z naciskiem na IT, transport i środowisko zbudowane, wyjaśniając, że jest to moment na wdrożenie. Ważne jest, aby zapewnić, że wiedza na temat dostępności rośnie w UE, oraz aby zwiększyć świadomość na temat EAA. Pani Placencia Porrero podkreśliła potrzebę inwestowania w tworzenie wspólnoty praktyk.
Aby zapewnić pomocny model europejski, z którego można czerpać inspirację dla przyszłego Centrum UE, Przemysław Herman, zastępca dyrektora Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej w Polskiej Radzie ds. Pan Herman powiedział, że inspiracją dla polskiego Access Board był amerykański Access Board. W Polsce jest prawie 5 milionów osób z niepełnosprawnościami. W 2018 roku zdali sobie sprawę, że potrzebują narodowego programu dostępności. Polska Rada Dostępu opiera się na dwóch filarach - jeden to jednostka w Departamencie Funduszy, a drugi to Rada Dostępności, która składa się z 50 ekspertów z różnych sektorów, głównie osób z niepełnosprawnościami, oni radzą i doradzają ministerstwu, jak wdrażać program. Rada opracowuje standardy i wytyczne, szczególnie dla oficerów dostępności, którzy są w jednostkach rządowych. Prowadzona jest szeroka współpraca z osobami z niepełnosprawnościami, gdyż są one głównym źródłem informacji o wyzwaniach, z jakimi spotykają się w przestrzeni publicznej. Wreszcie w 2019 roku Polska przyjęła ustawę o dostępności.
Pani Roxana Widmer-Iliescu, starszy koordynator ds. włączenia cyfrowego. International Telecommunication Union, wyjaśniła, że ich celem jest zapewnienie dostępnego środowiska cyfrowego dla wszystkich osób, w tym osób z niepełnosprawnościami, do 2023 roku. Chcieliby oni mieć pełne uczestnictwo w środowisku cyfrowym. Dostępność IT jest potężnym czynnikiem zapewniającym, że każdy może być włączony. Ich celem jest włączenie dostępności IT do głównego nurtu polityki, międzysektorowo i na wszystkich poziomach. TIK dla wszystkich" to ich regionalne fora dotyczące dostępności, gdzie dzielą się bezpośrednią wiedzą i wyzwaniami. Monitorują również wdrażanie przepisów dotyczących dostępności. Pani Widmer-Iliescu wspomniała, że aby wesprzeć wysiłki wszystkich członków organizacji na rzecz cyfrowego włączenia osób niepełnosprawnych, opracowali oni ponad 60 zasobów w wielu językach, w formatach dostępnych cyfrowo.
Jennifer Chadwick, starszy konsultant ds. dostępności w Siteimprove, przedstawiła platformę automatycznego skanowania, którą opracowała w celu bieżącego monitorowania projektów internetowych pod kątem oceny dostępności strony. Pani Chadwick wyjaśniła, że posiada szablon procesu zamówień publicznych zawierający kroki do wdrożenia dostępności. Jedną z luk, jaką dostrzegają w organizacjach, z którymi współpracują, jest własność i odpowiedzialność, ponieważ dostępność jest wciąż traktowana po macoszemu, dlatego regularnie przeprowadzają szkolenia na ten temat.
Poseł do Parlamentu Europejskiego Katrin Langensiepen (grupa polityczna Zieloni/EFA) przedstawiła aktualne informacje na temat postępów Parlamentu Europejskiego w zakresie dostępności. Obecnie w Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (IMCO) znajduje się dokument dotyczący dostępności i w chwili obecnej istnieje szerokie porozumienie w tej sprawie. Po przerwie letniej odbędzie się głosowanie w sprawie Centrum. Pani poseł Langensiepen wspomniała jednak, że potrzebne będą fundusze na Centrum, a także zasoby.
Pan Alejandro Moledo, zastępca dyrektora i szef działu polityki EFR, przedstawił krótką informację na temat zaangażowania ruchu osób niepełnosprawnych we wspieranie rozwoju Centrum. Trwają dyskusje na temat planów dotyczących Centrum, jednak w ramach ruchu na rzecz osób niepełnosprawnych musieliśmy wyważyć oczekiwania, ponieważ Centrum nie będzie agencją. Pan Moledo dodał, że system normalizacji w UE nie uwzględnia osób niepełnosprawnych i reprezentujących je organizacji. Co ważne, w pracach Centrum muszą uczestniczyć wszystkie zainteresowane strony, osoby niepełnosprawne, organizacje osób niepełnosprawnych (DPO), środowisko akademickie itp. Pan Moledo podkreślił potrzebę zaangażowania wszystkich państw członkowskich, na przykład Polski i jej Access Board, ponieważ to połączenie ma fundamentalne znaczenie dla sukcesu Centrum.
Axel Leblois, prezes i dyrektor generalny G3ICT oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Profesjonalistów w Dziedzinie Dostępności, omówił art. 9 Konwencji ONZ dotyczący dostępności w odniesieniu do indeksu DARE (Digital Accessibility Rights Evaluation). Pan Leblois powiedział, że w jego organizacji 12 lat temu zaczęto zajmować się kwestią dostępności i przeprowadzono szeroko zakrojone badania, aby stworzyć ten indeks. Jest to narzędzie monitorowania praw człowieka dla państw stron Konwencji o prawach dziecka, które mierzy zaangażowanie państw członkowskich, ich możliwości oraz wyniki. Zidentyfikowali 5 kluczowych elementów sukcesu dla państw członkowskich - 1. organ rządowy, który jest wyznaczony do ochrony praw osób z niepełnosprawnościami; 2. podmiot w rządzie, który posiada wiedzę na temat dostępności cyfrowej; 3. krajowe zobowiązanie do wprowadzenia standardów dostępności cyfrowej; 4. kursy na temat dostępności na uniwersytetach lub szkolenia zawodowe; 5. udział osób z niepełnosprawnościami w tworzeniu i monitorowaniu polityki w zakresie dostępności cyfrowej. Pan Leblois podkreślił piąty aspekt, mówiąc, że Centrum nie będzie sukcesem, jeśli osoby niepełnosprawne nie będą zaangażowane w ten proces.
Polski 
English (UK) 
Български 
Čeština 
Dansk 
Nederlands 
Eesti 
Suomi 
Français 
Deutsch 
Ελληνικά 
Magyar 
Italiano 
Lietuvių kalba 
Latviešu valoda 
Português 
Română 
Slovenčina 
Slovenščina 
Español 
Svenska